හුදෙකලාව

පාළුවෙන් තනිකමෙන් වැලපෙන
හදවතේ රාවය නිසා
දෙනෙත පියවා නිදා ගන්නට
අනේ තාමත් බැරි වුණා

මගේ උර මත තියාගෙන හිස
ඉඳින්නට ඔබ නැති නිසා
නීල ‍දෙනෙතින් ගයන පෙම් කවි
අසාගන්නට බැරි වුණා

මගේ තනිකම බෙදාගන්නට
කෙනෙකු මා ලඟ නැති නිසා
තනිව හඬනා හදවතේ දුක
කියාගන්නට බැරි වුණා

සිහින මාළිගා...

සුපෙම් හැඟුමන් වෙලුනු සිත් තුළ
සෙනෙහෙ මාළිග තනන වේලේ
අත්තිවාරම් දමා ගන්නට
තරම්වත් නොම යවයි කාලේ

සිනහ මුහුණින් උඩ බලාගෙන
දවල් සිහිනය දකින වේලේ
ගෙදර උදවිය බලන් හිටියා
මනෝ මන්දිර තනන තාලේ

අත්තිවාරම් නොමැති මාළිග
කඩාගෙන බිම වැටුනු වේලේ
කඳුළු දෙනෙතින් බලාගෙන බිම
වැටුනු සුන්බුන් සොයයි ආලේ

දුර සිට කළ පෙම

දැනුනද හිමි නොවන බව ඔය රන් දෑත
සිටියෙමි එන තුරා දුර සිට ලඟ පාත
හැඳිනෙමි පායනා සඳ දොර ලඟ ඈත
ඉවසමි තනිව වෙලෙනා හැඟුමන් සීත

දුටුවෙමි ඈත සිට සඳ කිරණ වෑහෙන
ලංවිමි දකිනු රිසි දෙනුවන් විදාගෙන
උණු වී දියව යයි හදවත පලාගෙන
ලං වී තිබුණි නොදැනිම හිරු සොයාගෙන

නොබලන කලට මා දෙස පිරි සිනහ මුවින්
අඳුරුය දසත හිරු සයුරේ ගිලුනු ලෙසින්
නොදොඩන කලට මා සමගින් සුහද සිතින්
දෙසවණ අගුළු නෑරෙයි කන් පැලුනු ලෙසින්

හද කිති කැවූ හැගුමන් පොද යයි වියලී
හද මල මුකුලිතව වියැකී යයිද සැලී
වද මල මගේ මට මළ වද දෙයි නොසැලී
තදබල ලෙසට හිත කලබල වෙයිද යලී

සරසවි සොඳුරිය

සඳ මෙනි මුහුණ එනමුදු නැත ආවාට
ගැමි කම ඇගේ ඇතිමුත් නැත ගැමි පාට
කලිසම හැර දමා ගවුමට ගිය දාට
අවැසිවු සොඳුරු ගති පවතී හැම දාට

සුභ අළුත් අව්රුද්දක් වේවා !

උදෑසන අරුණලු ද සමගින් පිපුන කුසුමන් හිනැහිලා
කියයි ගී පද මුමුනමින් සුභ අළුත් අව්රුද්දක් කියා
සිතැඟි හැම ඒ ලෙසින් ඉටු වී සතුට ඉතිරී යයි ගලා
පතමි මම ලොව සැවොම සමගින් ඔබට ජය පිට ජය කියා

විහඟ කැල හිමිදිරි උදෙන් දොරකඩ ඉ‍ඳන් පවසන කතා
මිහිරි වදනින් කියයි ඔබ හට මා එවූ සුපැතුම් ගොතා
සතුට සොම්නස සමග පැණිරස කවියකින් එවනෙමි ඔතා
පතන්නෙමි මුලු හදින් ඔබ හට සුභම නව වසරක් ඉතා

ලොකුම පිණ

නෑදෑ හිත මිතුරු
සැවොම සමගින් පිවිතුරු
විලසින් කරන තුරු
කරන පින් ඵල ලැබේ නිරතුරු

තනිව පින් කරගනු
නොහැකි හැම දෙන රැස් වුනු
පින් පෙත් වඩාගනු
දුටු ම සිත ප්‍රීති‍‍‍‍යෙන් ඉපිලුනු

අව්වට දැවෙන පිට
රිදුම් ‍‍දෙනවිට ගැඹුර‍‍ට
සිසිල් දිය විලකට
පනින අම සැප දැනුනි මසිතට

පින්ක‍‍මෙන් පස්‍‍සේ
හැරී බැලු හැම ති‍‍ස්‍‍සේ
සියළු දුක් සිත්‍‍සේ
නිවාලයි දම් අමා වැස්‍‍සේ