කුළුදුල් පෙම සොයා

පාලුව තනිය හදවත රජයන කලක

පිවිතුරු පෙමක සුපැතුම් ඇත හද කොනක

හද කිති කවන සුමිහිරි හැ‍ගුමන් පොදක

පහසින් විකසිතව සැනසෙනු කොයි දිනෙක

දුටුවන් මන බ‍දින රූ සිරි නොමැති ගත

සැගවී තිබෙන හදවත හෙලි කරන වත

සැබැවින් හැදින දිගු කරනා රන් දෑත

රැකගමි දිවිතුරා නොයනෙමි හැර ඈත

ලස්සනයි ඔබ තාම

මුහුණ සුදු නැතුවාට
කොණ්ඩෙ තඹ නොවුනාට
ඇඳුම් තද නොවුනාට
ලස්සනයි ඔබ තාම

සුන්දරයි පිවිතුරුයි පිපුණු මල් මිට වගේ
මුව වදන් සුමිහිරියි කණට මී පැණි වගේ
මගෙ සිතට පෙම් සිසිල ගෙනෙන කුමරිය මගේ
මුලු හදින් ඔබ මගේ ලඟ ඉන්න පණ වගේ

මුතු සිනා රැඳී මුවේ පෙම් සිනා පිබිදුනේ
හදට හද යා වූනේ පෙම් සිසිල නෑවුනේ
මට මගේ ලෝකයම ඔබම පමණයි ලඳේ
මුලු හදින් මම ඔබේ ලඟ ඉඳිමි පණ වගේ

නොදරුවා

ඔබ....
කෙතෙක් දෑ උගත්ත ද,
කෙතෙක් දෑ දිනූව ද,
කෙතෙක් උස මහත වූව ද,
එදා ඇකයේ උන්
ඒ නොදරුවාම ය
අදත් ඔබ...
ඔබේ අම්මාට.

සිතිවිලි සේයා දොරට වැඩුම(Sithiwili seya Book launch)

සිතිවිලි සේයා කාව්‍ය කෘතිය එළි දැක්වීම 2010/11/11 දින ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ දී උපකුලපති තුමා ඇතුලු ආචාර්ය මහාචාර්යවරුන් හා සිසු සිසුවියන් රැසකගේ සහභාගීත්වයෙන් ඉතා සාර්ථක අන්දමින් පැවැත්විනි.






එහි දී උපකුලපති තුමා දැක්වූ අදහස්(Speech of the vice-chancellor):



පළමු ප්‍රධාන දේශනය (First main lecture) :-
භාශා හා සංස්තෘතික අධ්‍යනාංශයේ අංශ ප්‍රධාන
ආචාර්ය සමන් චන්ද්‍ර රණසිංහ
( Head of the department of languages and cultural studies,
Dr.Saman Chandra Ranasingha)



දෙවන ප්‍රධාන දේශනය (second main lecture) :-
භෞතික විද්‍යා අධ්‍යනාංශයේ
ආචාර්ය මධුරංග ප්‍රනාන්දු
( Dr. Maduranga Fernando,
Depatrment of Physics)



කතුවරයාගේ ස්තූති කතාව(Thanks giving by the Author):

ගැටළුව

ගැටළු නැති ජීවිතය
ලුණු නොමැති මාළුවකි
දිවග කිසි රසයක් නොදේ
දිවි ගමනෙ අරුතක් නොවේ

ගැටළුවෙන් ගැටළුවට
පිළිවදන් සොයාගෙන
යනෙන මග තුටු මල් පිපේ
දසත සුවඳින් නැහැවෙතේ

අප ව‍ටා ලෝකයම
එකම සරසවි බිමකි
නොදන්නා දෑ බෝ වෙතේ
දැනගන්න බෝ දෑ වෙතේ

පටලයන්ගෙන් මිදීම

ආදරය නම් පටල බැඳිලා
දුබල විය දෙනෙතම
සුද බැඳුනාක් සේ
නොපෙනී ගියා ලෝකය,
පෙනුනේ ඇස රැඳුනු
පටලයම පමණක්ය

පටලය තුළින් දකින ලෝකය
මනරම්ය,සොඳුරුය.

කාලය නම් වූ වෙදානෝ
විරහ දුක නම් බෙහෙත් පැලයෙන්
කොටා අඹරා ගත්තු යුෂයන්
ජීව ඤාණය නැමැති තෛලෙන්
හොඳින් මුසුකොට කළෙන් වෙදකම්

පසක් විය පුහු බව
පටලයන්ගෙන් මිදීමෙන්

සැකය

‍බස් නැවතුමේ කල් මරමින් සිටි වේලේ
ලඟ උන් දමිළ මගියෙකු තොල කට වේලේ
කියලා මල්ල මට දීලා ගිය වේලේ
සිහි විය බෝම්බය පිපිරුණ ඒ කා‍ලේ

ගෙදරට නැවත යා ගන්නට බැරි වෙයිද
ගේ දොර ඉඩං අතහැර යන්නට වෙයිද
නෑදෑ හිතවතුන් දකිනට නැති වෙයිද
මා ලඟ තියන මල්ලත් අද පුපුරයිද

රත් වී දෙලොව නෙත ඒ වෙත යොමු වූයේ
ඉහ කණ දාඩියෙන් තෙත බරියං වූයේ
යන එන මං සතරඅත අමතක වූයේ
දැන් එයි දැන් එතියී සිතමිනි පසු වූයේ

කෑමක් දෑස මායිම නොපෙනෙන ලෙසට
සතියක් හාමතේ හිඳ අසරණ කලට
ප්‍රියතම අහර පෙනෙනාමෙන් දැනුණි මට
ඈතින් දමිළ මිතුරා එනු පෙනුණ විට

මොහොතක් කල්පනා කොට යලි බලන විට
අපුලක් දැනුනි මගෙ සිතුවිලි ගැනම මට
ඔහුගේ මල්ල දී මා ගැන සැක නොකොට
ගිය ඔහු තවත් මිනිසෙකි නොපෙනුනිද මට