එදා වගෙමයි අදත්

තනිකඩ පැලේ පාලුව දුක ඉතිරෙන්නේ
මගෙ හද එදා මෙන් තවමත් පෑරෙන්නේ
සඳවත මගේ පැල වෙත යලි පායන්නේ
මොන පෝයටද හද සැමදා විමසන්නේ

කුල දෙක නොපෑහුනු කරුමය විඳවනවා
ඔබ මගෙ ලඟින් ඈතට ඇදගෙන යනවා
නිල්වන් කෙස් වැටිය දින දින සුදු වෙනවා
හදවත මගේ දුක ටික ටික වැඩි වෙනවා

ඉර හඳ එදා මෙන් අදටත් පායන්නේ
එනමුදු සියළු දේ නැත එලෙසම වෙන්නේ
බාධක දිරා බිම මත සමතල වෙන්නේ
ඔබෙ හද සොයා මගෙ හදවත දිව එන්නේ

ඔබ මා අතර තිබු බාධක දිය වෙනවා
මගෙ හද මඩල දොරකඩ මා ලතැවෙනවා
සුදු මල් මිටක් ගෙන මා ඔබ වෙත එනවා
සොහොනේ තනිව ඔබ තවමත් ඉවසනවා

කුළුදුල් පෙම සොයා

පාලුව තනිය හදවත රජයන කලක

පිවිතුරු පෙමක සුපැතුම් ඇත හද කොනක

හද කිති කවන සුමිහිරි හැ‍ගුමන් පොදක

පහසින් විකසිතව සැනසෙනු කොයි දිනෙක

දුටුවන් මන බ‍දින රූ සිරි නොමැති ගත

සැගවී තිබෙන හදවත හෙලි කරන වත

සැබැවින් හැදින දිගු කරනා රන් දෑත

රැකගමි දිවිතුරා නොයනෙමි හැර ඈත

ලස්සනයි ඔබ තාම

මුහුණ සුදු නැතුවාට
කොණ්ඩෙ තඹ නොවුනාට
ඇඳුම් තද නොවුනාට
ලස්සනයි ඔබ තාම

සුන්දරයි පිවිතුරුයි පිපුණු මල් මිට වගේ
මුව වදන් සුමිහිරියි කණට මී පැණි වගේ
මගෙ සිතට පෙම් සිසිල ගෙනෙන කුමරිය මගේ
මුලු හදින් ඔබ මගේ ලඟ ඉන්න පණ වගේ

මුතු සිනා රැඳී මුවේ පෙම් සිනා පිබිදුනේ
හදට හද යා වූනේ පෙම් සිසිල නෑවුනේ
මට මගේ ලෝකයම ඔබම පමණයි ලඳේ
මුලු හදින් මම ඔබේ ලඟ ඉඳිමි පණ වගේ

නොදරුවා

ඔබ....
කෙතෙක් දෑ උගත්ත ද,
කෙතෙක් දෑ දිනූව ද,
කෙතෙක් උස මහත වූව ද,
එදා ඇකයේ උන්
ඒ නොදරුවාම ය
අදත් ඔබ...
ඔබේ අම්මාට.